بررسی اثر بی دردی لیدوکائین- مپریدین با لیدوکائین-مپریدین - نیتروگلیسرین در روش بی حسی وریدی منطقه ای

زمینه و هدف: بی حسی منطقه ای داخل وریدی (ivra) یک روش ساده و قابل اعتماد برای ترمیم جراحات اندام فوقانی محسوب می شود. برای بهبود کیفیت بلوک، کاهش درد تورنیکه و بی دردی بعد از عمل ترکیبات متفاوتی به داروهای بی حس کننده موضعی اضافه می شوند. هدف اصلی از انجام این مطالعه تعیین اثر نیتروگلسیرین در بهبود کیفیت بلوک داخل وریدی منطقه ای با لیدوکائین- مپریدین می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 50 بیمار با جراحات اندام فوقانی برای بی حسی منطقه ای داخل وریدی به صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. پس از بستن تورنیکه در گروه شاهد 200 میلی گرم لیدوکائین و 20 میلی گرم مپریدین و در گروه آزمون 200 میلی گرم لیدوکائین، 20 میلی گرم مپریدین و 200 میکروگرم نیتروگلسیرین تزریق شد. در هر دو گروه حجم دارو با نرمال سالین تا 40 سی سی رقیق شد. شروع بلوک حسی، کیفیت بلوک، نیاز به مخدر، زمان شروع درد و اولین دوز تزریق مسکن بعد از تخلیه تورنیکه ثبت شد. یافته ها: شروع بلوک حسی در گروه نیتروگلسیرین (1/1 ±7/3 دقیقه) نسبت به گروه مپریدین (3/1±1/5 دقیقه) کوتاه تر بوده است (004/0=p). کیفیت بی دردی دو گروه تفاوتی را نشان نداد و نیاز به فنتانیل برای کنترل درد در دو گروه برابر بود. درد در گروه مپریدین (448/73 – 07/35) 28/52 دقیقه و در گروه نیتروگلسیرین (23/92-28/61) 79/78 دقیقه بعد از تخلیه تورنیکه شروع شد. (29/0=p) زمان نیاز به مخدر در گروه لیدوکائین – مپریدین (18/81-39/40)78 /60 دقیقه و در گروه لیدوکائین- مپریدین – نیتروگلیسرین (06/106-30/69)68/87 دقیقه بود (064/ 0 p =). نتیجه گیری: بررسی این مطالعه نشان داد که افزودن نیتروگلسیرین به لیدوکائین و مپریدین زمان شروع بلوک حسی را کوتاه می کند؛ اما کیفیت بلوک منطقه ای داخل وریدی، بی دردی بعد از عمل و نیاز به مخدر را در بیماران تحت عمل جراحی دست تغییر نمی دهد.